У нас быў сьнег, калядны сьнег,
Завейны і пагодны.
Ляпілі дзеда. Санкі. Сьмех.
Сьняжкі. I гоман родны.
I ў белых шапках хата й сад,
I сьнежныя натрусы
На ўсіх кустох. Вось акурат –
У палатне гіндусы.
А вецер дрэвы ў лесе трос,
Ігліцы хвояў шкрабаў,
I тонкае гальлё бяроз,
I медзь дубоў і грабаў.
Ды матылькамі сьнег ляцеў,
I падаў белы, белы...
А тут інакш. Тут сонца, сьпеў
I кіпарыс зьнямелы.
Ні сьнегу, ні завей няма,
Ні глебы з лісьцем прэлым.
Стаіць зялёная зіма,
I толькі людзі ў белым.
|
|
